Stafnmynd
Laugardaginn 13. janúar klukkan 17 00
opnar Valgerður Guðlaugsdóttir
Er þetta hennar fimmta einkasýning.
Valgerður stundaði nám við
Myndlista- og handíðaskóla Íslands og
Academy of Fine Arts í Helsinki.
Sýningin er saga í ljósmyndum af ferðalagi
listamannsins með sjálfsmynd
sína í formi stafnlíkneskis. Ferðalagið
hófst í sumar sem leið í Reykjavík
og sýna myndirnar listamanninn með
stafnlíkneskið á bakinu á leið sinni
á sýningu í Safnasafninu á Svalbarðsströnd.
Nú hefur verið lagt upp í annað ferðalag.
Að þessu sinni frá Seljahverfi að
Hlemmi. Að þessu sinni var ákveðið
að ferðast í bíl. Meðal annars má sjá
á myndunum listamanninn rogast með sjálfsmynd
sína út í bílinn, þar sem
Þar er hún hengd upp og höfð til sýnis
fram að 4. febrúar næstkomandi.
Samtal
Sjálfsmynd: Æ, þú hefðir getað skafið málinguna af síðunni á
mér. Ekki
varstu nú að vanda þig við málingavinnunna, pússaðir mig ekki nægilega
á milli laga.
Listamaður: Ég hélt að ég hefði útbúið þig með holrúm í
hausnum svo þú
vigtaðir minna. Hvernig í fjáranum fékkst þú málið?
Sjálfsmynd: Vertu ekki að fást um það, ég lifi sjálfstæðu lífi.
Listamaður: Ég reiknaði nú aldrei með því að þú gætir farið
að tala þínu máli.
Sjálfsmynd: Það er nú eins gott að ég hef fleiri hliðar en þá
sem þú sást
um að útbúa.
Listamaður: Nei, nú er mér allri
lokið, ertu að rífa kjaft við mig tréhausinn þinn.
Ef ég hefði valið úrvals efnivið í þig, gæti ég frekar trúað því
að þú hefðir
einhverja sál, en þú ert aðeins úr iðnaðarefni sem erfitt er að bera
virðingu fyrir.
Sjálfsmynd: Hver er nú að rífa kjaft? Þú gerir þér ekki
fulla grein fyrir hlutverki
mínu. Ég er gerð til þess að fólk annað hvort dáist að mér eða
taki ekki eftir
mér, allt eftir því hvernig liggur á því þá stundina. Án mín
ert þú ekki neitt. Ég
er með báðar hendur réttar fram og lófana upp til þess að halda uppi
heimi
þínum. Ég snerti við fólki og í höndum mínum hvíla hugsanir þess.
Ég get
þegar því er að skipta breitt lífi fólks. Jafnvel þó ég hvíli
á gólfinu í kjallaranum
og safni riki er ég traust stoð. Ég stend alltaf minn vörð um það
eitt að vera til.
Og ég er til fyrir fólkið, til að vekja hjá því nýjar hugmyndir og
kveikja nýja drauma.
Án minna líka væri veröldin aðeins hjóm. Ekkert væri til nema það
sem væri í
rökréttu samhengi við hinar ýtrustu nauðsynjar mannverunnar til að lifa
af.
Ég held á fjöreggi mannsins hinni skapandi hugsun sem er eins og spretti út
úr engu. Líkt og heimurinn varð til í einni stórri sprengingu þannig
verða mínir
líkar til.
Listamaður: Það veður aldeilis á þér. Ég get nú sagt þér
að þú varst fyrst
til sem snagi. Mér var boðið að taka þátt í sýningu þar sem
allir áttu að sýna
snaga. Síðan ákvað ég að útbúa aðra útgáfu af þér, þar sem
þú værir öll
fyrirferðameiri og þyngri í alla staði. Síðast en ekki síst þá
vegur þú meira
peningalega séð í núverandi mynd.