Hekla Dögg Jónsdóttir

“Höfuð okkar eru hringlaga svo hugsanir okkar geta skipt um stefnu” Picabia.

Ég er að tala í símann við Heklu Dögg um myndlist, ég í Danmörku og hún heima á Íslandi.  Á meðan við tölum saman krassa ég alls kyns pár niður á blað.  Eftir á sest ég niður fyrir framan tölvuna til að skrifa um verk hennar og miðinn með öllu þessu handahófskenndu símakroti verður allt í einu við nánari skoðun að einskonar minnismiða okkar samtals.  Krotið sýnist í fyrstu ósjálfrátt en sjálfsagt byggt á minni persónulegu reynslu, sem hefur tekið í sig einhver áhrif frá samtali okkar.

  Ég sé að ég hef teiknað hring innan í ferhyrning og fótspor sem liggja í allar áttir út að brún blaðsins.  Upp úr fótsporunum vaxa hár sem á einum stað verða að hárugum þríhyrning sem svo síðar verða að skaphárum skáeygðar konu sem heldur á íslenska fánanum.  Upp úr höfði konunnar poppast síðan margir hringir einsog loftkúlur.  Innan í einn hringinn hef ég skrifað “klisja”, og innan í annan “samruni.  Hinir eru tómir að innan en einn myndar o-ið í upphafi orðsins “Origami”.

Neðst á blaðið hef ég svo krotað hálfhring fylltum ferhyrningum sem minnir á hefðbundna hleðslu snjóhúsa og upp úr rýkur reykur.  Undir snjóhúsinu hef ég skrifað “mmmmmmm”.  Þessi emm verða svo að orðinu mandarína.  Þar við hliðina hef ég teiknað konu með brjóst einsog mandarínur og brotið horn blaðsins yfir svo það hylur konunna. 

  Verk Heklu Daggar eru ekki auðlesinn þó virðist oft vera við fyrstu sýn.  Þau eiga heldur kannski ekkert skylt með mínu pári eða símkroti nema hvað óraðin áhrif þau geta haft. Verk hennar eru mjög gjarnan samansett úr ólíkum efniviðum, úr ólíkum áttum unnin í ólíka miðla sem mynda brenglaða heildarmynd.   

  Ef ég gæti fært listaverk Heklu Daggar yfir á golfvöll myndi henni vera hrósað fyrir mýkt sveiflunnar.  Sveiflan er séð hjá mörgum sem hlutur fegurðar leiksins, vel útfærð og fullkomlega tímasett – hlutur sem margir karlmennskugolfleikarar gleyma í leit sinni til að slá sem lengst.  En hún myndi ná að slá langt með hógværð sveiflunnar og fullkominni tímasetningu. 

Hekla gæti líka komið á óvart og notað eitthvað allt annað en golfbolta, golfgylfu til að slá með og holu til að hitta.  Það myndi minna á golf en fá annan tilgang, snúast meira um sveifluna en að hitta í mark.  Vegna óvenjulegra áhalda og óhentugleika efniviðs breytist tilgangurinn.  Hann hættir að snúast um að skjóta sem lengst eða að hitta í mark heldur einblína á kyrrstöðuna og sveifluna og með því ná enn lengra og hitta í óráðnar holur.

  Fegurð verka hennar og einfaldleiki er tálbeitan, innihaldið gildran og stefnunnar sem við áhorfendurnir leitum svara í, frelsið. 

Erling Þ.V. Klingenberg